Ze komt vaak voor in sprookjes. Maar het leven van haar kind(eren) is dat allesbehalve.
De stiefmoeder van Sneeuwwitje kon niet om met de schoonheid van haar stiefdochter, stuurde een jager op Sneeuwwitje af die haar hart moest uitsnijden en het haar brengen, en ze probeerde Sneeuwwitje zelf te vergiftigen met een appel.
De moeder van Rapunzel sloot haar dochter op in een toren.
De stiefmoeder van Assepoester maakte haar leven op alle mogelijke manieren tot een hel.
Sprookjes zijn vaak metaforen. Sommige stief- en andere moeders, zijn eerder loeders...
Narcistische moeders zijn eng. En gevaarlijk.
“Andere moeders beschermen hun kinderen tegen gevaar. Narcistische moeders ZIJN voor hun kinderen een gevaar.”
Onze moeder is de eerste die ons de wereld rondom ons leert kennen.
Het beeld dat we van onszelf hebben, is ontstaan door hoe onze moeder in onze prille kindertijd met ons omging, voor ons zorgde, ons liefhad, ons warmte gaf en ons beschermde. Of net niet...
Een gezond gestructureerde moeder beschermt haar kinderen tegen gevaar van de buitenwereld. Een narcistische moeder is net de BRON van gevaar en angst bij haar kinderen en ze vervormt hun wereldbeeld en hun zelfbeeld.
In de plaats dat kinderen een gezond zelfbeeld aanleren, bezorgt een narcistische moeder haar kinderen twijfel, onzekerheid en een laag zelfbeeld. En dat installeert zich diep in de persoonlijkheid van haar kinderen.
Een gezonde moeder omarmt haar kinderen met onvoorwaardelijke liefde en aanvaarding, en de kinderen krijgen zo zelfvertrouwen mee en een veilige plek waarin ze kunnen ontdekken wie ze zijn, wat ze kunnen en wat ze willen.
Een narcistische moeder kent geen onvoorwaardelijke liefde. Haar liefde heeft een prijskaartje. Haar liefde is aan voorwaarden gekoppeld en de voorwaarden staan ook niet vast. Die kunnen alle dagen anders zijn.
Dat zadelt haar kinderen op met angst, twijfel aan zichzelf en diepgeworteld wantrouwen tegenover de wereld.
Ik zeg nu wel "kinderen", meervoud, maar narcistische moeders behandelen hun kinderen niet noodzakelijk gelijk, in tegendeel. Vaak is er een "golden child", eentje dat niets kan misdoen in de ogen van moeder, terwijl andere kinderen het moeten ontgelden.
Het ontgelden, dat betekent gekleineerd worden. Wat kinderen voelen, telt niet mee, en de moeder lacht de kinderen soms simpelweg uit als ze ergens mee zitten. Of hun gevoelens worden totaal gedevalueerd.
Of als de kinderen een compliment krijgen van anderen, krijgen ze te horen "ja maar, ze kennen je niet zoals ik je ken hé!".
Kinderen hebben enkel recht op de gevoelens waarvoor hun moeder hen toestemming geeft, want mama wil ten allen tijde baas zijn over eender welke situatie. Wat dat doet met de kinderen? Die kunnen hun eigen emoties niet scheiden van de emoties van hun moeder, ze vragen zich af wat ze nu eigenlijk voelen en of het wel gepast is om dat te voelen. Ze vertrouwen hun eigen gevoel niet.
Het ontgelden, dat betekent ook nooit genoeg zijn. En altijd wordt er gezocht naar een fout bij het kind. Mama is nooit trots, zelfs niet als het kind de cijfers haalt die zij wil.
Of als je een mooie tekening gemaakt hebt, belandt ze in de vuilbak, want ze is niet mooi genoeg. Als je haar een cadeautje geeft, doet ze het niet eens open.
Een narcistische moeder vindt altijd wel iets dat je verkeerd hebt gedaan, nooit ben je genoeg.
Kinderen ontwikkelen dus nooit een gezond zelfbewustzijn of een gezonde eigenwaarde.
Ze kunnen niet groeien als individu. In tegendeel, ze hebben het gevoel dat ze constant de goedkeuring van hun moeder nodig hebben. Voor alles. Voor alles wat ze voelen, voor alles wat ze doen.
De narcistische moeder speelt ook gezinsleden tegen elkaar uit. Ze zegt A tegen je zus en B tegen je broer en C tegen jou. En dan maken jullie daar ruzie over. Mama geniet van het drama dat ze creëert. Of ze vraagt "waarom kun jij niet meer zijn zoals je zus?".
Dit zorgt voor onderlinge concurrentie voor haar "moederliefde", goedkeuring en aandacht.
Als kind van een narcistische moeder, moeten je gedachten en emoties ook altijd afgestemd zijn op de hare.
Een kind is voor haar een verlengstuk van zichzelf en het kind moet altijd zorgen voor het goede imago van mama. Netjes in de pas lopen, niet kritisch nadenken, niet tegenspreken, alles doen wat mama wil en hoe mama het wil.
Net zoals de moederfiguren uit de sprookjes, zien narcistische moeders hun kinderen, en in het bijzonder hun dochters als competitie. Mama wordt ook ouder, haar schoonheid taant, er komen wat kilo's bij, ... dat doet pijn. Ze zal wel geen jager op haar dochter afsturen, maar ze wil zich wel superieur blijven voelen. En dat laat ze merken. Ook als haar kinderen problemen meemaken in het leven, zal mama er nooit voor hen zijn. Want haar problemen zijn veel groter, erger en belangrijker. Een schoondochter die ooit haar leven binnenkomt, is ook een concurrente, en ze zal haar schoondochter ofwel volledig proberen domineren of haar inpalmen, en als dat niet lukt, devalueren. Maar dat huishouden wil ze sowieso ook runnen.
Mama heeft ook 2 gezichten. Eén gezicht voor wanneer er getuigen bijzijn, de liefhebbende, warme mama, die alles voor haar kind zou doen. Haar leven is perfect, met perfecte kinderen, een perfecte job, een perfecte echtgenoot, ze is een perfecte buur, perfecte vriendin en haar gazon is altijd perfect gemaaid. Mensen benijden haar! En dat is net de bedoeling. Wie ze binnenskamers is, voor haar kinderen en haar echtgenoot -als die er nog is- dat is een ander verhaal.
En de hele buitenwereld ziet wat mama de buitenwereld lààt zien. Dus geen hond gelooft je als je zegt dat je moeder niet is wie ze denken dat ze is...
Niemand kent haar als de egoïstische, egocentrische, opvliegende, manipulatieve en kwaadaardige loedermoeder die jij kent.
Erger, je vrienden benijden je omdat je zo een toffe, lieve mama hebt! Imago en status is alles voor de narcistische moeder en ze zal je haar imago, waar ze zoveel jaren hard aan gewerkt heeft, echt niet zonder represailles laten afbreken.
Intense, jarenlange -zoniet levenslange- woede zal je deel zijn en die kan zich op vele manieren uiten. Geen enkele is fair.
De kinderen van een narcistische moeder moeten eigenlijk continu op eieren lopen. Want je hebt geen idee wat haar vandaag in woede zal doen ontsteken. Haar humeur en haar reacties zijn onvoorspelbaar. Eigenlijk is ze emotioneel zeer onvolwassen en fragiel en heeft ze constant validatie van anderen nodig om haar gevoel van belangrijkheid en superioriteit in stand te houden.
Zo ook van haar kinderen.
Consistent en voorspelbaar gedrag is er niet bij mama.
Narcistische moeders kennen ook geen grenzen. Kinderen zijn een verlengstuk van haar eigen persona en geen onafhankelijke (kleine) mensen.
Dergelijke moeders gaan dus volledig voorbij aan de noden van haar kinderen, ook de simpele nood aan privacy.
Kinderen, hoe oud ook, worden eigenlijk in een voortdurende kindertijd gehouden. De levens van moeder en kind lopen zo dooreen dat de kans op emotionele (en andere) incest groot is door een totaal gebrek aan grenzen. Er is geen lijn waar mama ophoudt en het kind begint.
Mama is ook nooit fout. Mama is onfeilbaar. Mama is perfect.
Ze zal nooit een fout toegeven en ze stopt massa's energie en tijd in het in stand houden van het valse beeld van zichzelf dat ze gecreëerd heeft. Wijs haar niet op een fout, want de gevolgen zijn vreselijk. Intense woede, wekenlang beeld-zonder-klank, weer mogen horen hoe dom, onrespectvol en ondankbaar je bent, ...
Niet de verantwoordelijkheid van het kind
Veel volwassen kinderen van narcistische moeders, denken dat hun moeder hen geen echte, warme moederliefde geeft, omdat er iets mis is met hén. Hun dysfunctionele moeders hebben enorme psychologische schade aangericht bij hun kinderen.
En die schade zorgt voor een scala aan mogelijke problemen.
Constante twijfel aan zichzelf, het gevoel waardeloos te zijn, angsten, trauma's, relatieproblemen in hun volwassen leven, de kans is groot dat je zelf in een relatie met een narcist terechtkomt, omdat dat het gedrag is dat je kent, ...
Aan alle kinderen die zich hierin herkennen: HET IS NIET JOUW FOUT. Wat je moeder vroeger ook moge gedaan hebben of moge gezegd hebben tegen je: HET IS NIET JOUW FOUT.
Zie jezelf én haar door een heldere lens
“Als kind was je weerloos, maar als volwassene kan je je verdedigen en groeien.”
Een narcistische moeder hebben, is geen sprookje.
Maar net zoals Sneeuwwitje, Assepoester en Rapunzel kan je ervan loskomen. Je kan van het narcistisch misbruik herstellen.
Zoek validatie van mensen die je echt kan vertrouwen. En leer jezelf vertrouwen.
Het is erg dat je als kind beschadigd bent door diegene die je onvoorwaardelijke liefde en steun had moeten geven. Maar hoe weerloos je daartegen was als kind, je kan je als volwassene wel verdedigen en boven het narcistisch misbruik uitgroeien.
Helen en herstellen betekent in de realiteit leven en jezelf ontdekken en heropbouwen, zodat je de conditionering door je moeder kan ongedaan maken.
Word wie jij echt bent, niet wat je moeder je doen geloven heeft over jezelf.