Dubbele gaslighting: eerst door de narcist en daarna door de maatschappij

Er loopt een gruwelijke rode draad door de ervaringen van slachtoffers van narcisten. Eerst werden ze gegaslight door de narcist zelf en daarna nog eens door de maatschappij. Twee maal slachtoffer dus.

(Beeld: filmposter en scenes uit de film "Gaslight" uit 1944)

"Gaslighting is een vorm van psychologische manipulatie waarbij de pleger erop uit is zijn slachtoffer mentaal te ontredderen. Dit probeert de pleger te bewerkstelligen door bij het slachtoffer twijfel te zaaien aan het eigen gezonde verstand. De gaslighter zal de werkelijkheid glashard ontkennen, of precies het tegendeel beweren van eerder door hem gedane uitspraken. De term is afkomstig van de titel van het gelijknamig toneelstuk Gaslight, dat ook meermaals verfilmd is.

Twee voorbeelden uit de film:

1) De echtgenoot draait zo nu en dan het gaslicht lager. De vrouw merkt dit op, maar de man ontkent in alle toonaarden, en suggereert herhaaldelijk dat ze de laatste tijd wat bijziend overkomt. De vrouw gaat twijfelen totdat ze uiteindelijk gelooft dat niet het licht zwakker wordt, maar haar eigen ogen.

2) De echtgenoot verstopt een schilderijtje. Wanneer de vrouw er tegen hem over begint, weet hij van niets. Als de vrouw er niet is, hangt hij het schilderij terug. Ze is verbaasd wanneer ze het ineens opnieuw ziet hangen. Ze informeert ernaar bij het personeel, maar die weten van niets. Vervolgens ontkent de echtgenoot dat het gesprekje zo plaatsvond. Het ging over het schilderijtje, maar niet dat het weg zou zijn. Hij voegt eraan toe dat hij zich zorgen maakt, dat ze naar een dokter moet en dat hij vreest dat er iets met haar geheugen of verstand is. Haar zelfbeeld brokkelt verder af." (Bron: Wikipedia)

En zo maken narcisten hun slachtoffers kapot, tot ze niet meer weten wat nu wel en niet waar is...

“En gaslighting is zo mogelijk NOG pijnlijker wanneer het gebeurt door het gerecht, de hulpverlening, familie en goede vrienden.”

Vergeet nooit dat narcisten hun misbruik enkel plegen wanneer niemand er hen op kan betrappen, thuis dus, binnen de muren van wat het veilige nest zou moeten zijn! Narcisten misbruiken ook niet iedereen. Dus iedereen die zegt "Oh, maar tegen mij is hij (of zij) zo aardig! Dat kan helemaal geen narcist zijn!" weten ab-so-luut niet waarover ze praten. En dat zijn vaak de eersten die zich als "flying monkeys" voor de kar van de narcist laten spannen...

Secundaire gaslighting

Nog erger dan het ongeloof van vrienden en familie, is de werking van hulpverlening en gerecht wanneer er narcisme in het spel is. Dat wordt simpelweg TOTAAL miskend. En de slachtoffers worden zo nog een tweede keer slachtoffer. Aan het beleid moet er dringend een en ander veranderen.

• Narcistisch misbruik wordt door gerecht en hulpverlening afgedaan als "een slechte relatiebreuk". "Ze zeggen altijd dat de andere een narcist is!" En wat als het waar is?

• Je ervaringen vertellen, wordt aanzien als "kwaadspreken over je ex". Vergeet daarbij niet dat narcisten in de rechtbank en bij goedbedoelende hulpverleners de allercharmantste acteurs zijn en dat ze oscarwaardige acteerprestaties neerzetten, inclusief tranen op commando!

• Dit heeft als gevolg dat slachtoffers geen erkenning krijgen. En dus geen hulp. Ze "moeten zich erover zetten". Hoe sneller hoe beter. Maar niemand zegt erbij hoe...

• Als jullie uiteengingen in een vechtscheiding (ik gebruik liever de term "hoogconflictscheiding"), nota bene omdat de narcist daarvoor koos en jij mee mocht op die trein (!), is de andere ex-partner per definitie rancuneus, en elke latere klacht of rechtszaak wordt daarin gekaderd.

• Co-ouderschap is nog steeds de norm en dat is een zandbak voor narcisten. Dankzij het co-ouderschap, in de praktijk is dat eerder "contra-ouderschap", kunnen ze tot de kinderen meerderjarig zijn hun ex het leven zuur te maken met hun machtspelletjes en hun "overleg" dat nooit op iets uitdraait. Hulpverlening en gerecht zeggen dan "de kinderen zitten de knel", maar de ex-partner zit samen met de kinderen in de knel. Die zit in het zelfde bootje als de kinderen, maar niemand die dat ziet.

• In strafzaken worden er nog steeds polygraaftesten gebruikt. Pathologische leugenaars hebben geen stressrespons wanneer ze liegen, wel wanneer ze geconfronteerd worden met de waarheid. Bedroevend.

• Gerechtspsychiaters worden enkel ingezet bij zware misdrijven, dus een diagnose verkrijgen is bijzonder klein. Maar zonder diagnose, word je niet geloofd.

• Hulpverlening zet steevast in op bemiddelen, iets wat totaal onmogelijk is met een narcist, want het is nooit zijn bedoeling om tot een akkoord te komen. Het enige wat die wil, is eenzijdig de controle te behouden over het leven van de ex partner via de kinderen. Die zijn een pion in zijn machtsspel, maar niemand die dat doorheeft.

Dus nee, je bent niet gek. Je bent gegaslight. En je bent niet alleen.