Hoe narcisten wegkomen met kindermishandeling
Dezelfde hand die het kind voedt, kan het kind -helaas- ook mishandelen...
"Ooooh, Eva! Hoe durf je dat schrijven?! Ouders mishandelen hun kinderen niet! Ouders willen alleen het beste voor hun kind!"
I hate to burst your bubble, but no.
Om een goede ouder te zijn heb je een paar belangrijke basiszaken nodig, onder andere deze:
Onvoorwaardelijke liefde kunnen geven
Empathie
Het kind altijd op de eerste plaats zetten
Narcisten zijn tot geen enkele van die 3 zaken in staat.
Onvoorwaardelijke liefde kennen ze niet, hun "liefde" heeft altijd een prijskaartje
Ze zijn niet in staat tot empathie
Zijzelf staan altijd (altijd!) op de eerste plaats, ook al beweren ze het tegendeel
En dat verandert allemaal niet door kinderen te krijgen... Kinderen krijgen is niet een plotse openbaring die hen een ander mens maakt.
Mishandeling
Wanneer we de term "kindermishandeling" horen, denken we dadelijk aan blauwe plekken en gebroken botten. Maar het is veel breder dan dat.
Er is ook seksueel misbruik. Mentale en emotionele mishandeling.
Dat wordt maar zelden tijdig opgemerkt of een halt toe geroepen. En ik durf zeggen dat gebroken botten sneller helen dan gewonde zielen...
Een ouder die wreed is tegen zijn kind omdat het "maar" 95% haalt op zijn rapport.
Een gescheiden ouder die het kind vervreemdt van een goede, fijne ouder.
Een ouder die het kind niet wil laten groeien en het als een vlinder in een luciferdoosje altijd dicht bij zich wil houden.
Een ouder voor wie elke uiting van zelfstandigheid een bedreiging is.
Een ouder die onvoorspelbaar en licht ontvlambaar is.
Een ouder die er genoegen in schept het kind leuke dingen te ontzeggen.
Een ouder die houdt van conflicten en een oorlogszone creëert.
Een ouder die zich schuldig maakt aan parentificatie.
Een ouder die emotioneel niet beschikbaar is.
Een ouder die macht en straf gebruikt om op te voeden.
...
Het bestaat allemaal, bovenop de voor de hand liggende vormen van mishandeling en misbruik en het laat ook sporen na.
Voor wie niet met narcisme bekend is, is het ongetwijfeld zeer moeilijk te geloven dat er ouders bestaan die tot allerlei vormen van verwaarlozing, mishandeling en misbruik in staat zijn.
Het staat haaks op wat we van ouders willen geloven.
Onze kernovertuiging is dat ouders goed zijn voor hun kinderen.
Dat ze hun kinderen op de eerste plaats zetten.
Maar dat geldt niet voor narcistische ouders.
Aan wie niet met narcisme bekend is, krijg je moeilijk uitgelegd dat narcisten geen liefdevolle, warme ouders zijn.
"Ze zien er zo perfect normaal uit!"
"Ze zijn zo sympathiek!"
"Ze zijn heel lief tegen hun kinderen!"
"En ze zeggen de juiste dingen!"
(Jaja. Maar doén ze die ook?)
Er staat niet op hun voorhoofd "ik mishandel mijn kind"...
Wie narcisme niet doorgrondt, laat zich makkelijk om de tuin leiden door de mooie woorden van narcisten.
Ze roepen zichzelf uit tot de beste ouder van de wereld! (En wanneer ze gescheiden zijn van de andere ouder, is die de slechtste ouder van de wereld.) Ze zuigen ellenlange betogen uit hun duim om dat te "bewijzen".
Ze schrijven epistels waarin ze zichzelf ophemelen met hele leugens en halve waarheden.
Maar dat zijn maar woorden, het zijn de daden die tellen voor het kind...
"Luister naar mijn woorden, kijk niet naar mijn daden." ~~Elke narcist
Hoe narcistisch misbruik verborgen blijft
Hoe komen narcisten eigenlijk weg met het misbruik dat ze plegen?
Een gebrek aan kennis m.b.t. narcisme daar waar het nodig is Er is nog steeds te weinig kennis van narcisme en dan bedoel ik vooral bij diegenen die posities bekleden waarin ze een verschil kunnen maken in levens van kinderen: hulpverleners, magistraten, advocaten en rechters. Het doet er niet veel toe of de slager om de hoek een goede kennis heeft van narcisme, maar het zou wel handig zijn dat wie beslissingsmacht heeft, primo, zou weten hoe ze narcistisch gedrag kunnen herkennen, en secundo, zou beseffen wat de gevolgen van narcisme zijn voor de kinderen van de narcist en voor diens (ex) partner.
Er wordt zelden of nooit een diagnose gesteld En zonder officiële diagnose, is de narcist geen narcist! Zelfs wanneer er toch uitzonderlijk een diagnose gesteld wordt, gaan narcisten daar niet mee akkoord. Ze betwisten die diagnose. Ze zijn een groter en beter expert dan de psychiater. In de rechtbank vertaalt zich dat door het aanstellen van een andere expert, die de eerdere diagnose betwist, en zo blijf je bezig. Dat er veel narcisten onder psychologen, therapeuten, ... zijn, speelt ongetwijfeld ook een rol, want hoe beter een narcist onderlegd is in de werking van de menselijke psyche, hoe beter hij zich kan camoufleren en een diagnose vermijden. Narcisten worden ook steeds beter in zich sociaal wenselijk gedragen naarmate ze meer en meer met therapeuten en hulpverleners werken. Ze doen hun voordeel met de kennis die ze opdoen en worden nog beter in anderen misleiden. Maar achter de voordeur blijven ze natuurlijk wie ze zijn.
Openlijke narcisten plegen openlijk misbruik, verborgen narcisten plegen verborgen misbruik Natuurlijk vallen verborgen narcisten wel eens uit hun rol en staan ze ook wel eens te stampvoeten wanneer ze hun zin niet krijgen. En openlijke narcisten gebruiken ook verborgen technieken, maar in feite is het zo simpel. Word je misbruikt door een openlijke narcist, dan wéét je dat je misbruikt bent. Je bent de huid volgescholden voor een volle zaal. Je kan er niet naast kijken en anderen ook niet. Een openlijke narcist trekt zich veel minder aan wat anderen van hem denken dan verborgen narcisten, dus die houdt zich veel minder in. Verborgen narcisten bouwen jarenlang aan hun perfecte imago, dus zij houden zich wel in. Hun misbruik is subtiel. Het zit in de sfeer. In intonatie. In een woord. Je kan er moeilijk de vinger op leggen (en kinderen al helemaal niet). In tegenstelling tot onze openlijke narcist, gaat de verborgen narcist veel subtieler tewerk. Hij is de meester van de microagressie. Wreedheden onder het mom van versprekingen. Grapjes. "Het was maar een grapje!" "Ik heb het zo niet bedoeld!" "Jij bent veel te gevoelig!" (Het overlapt met gaslighting, nog zo een wrede tactiek.) Voor volwassenen is dat al verschrikkelijk om mee te maken, wanneer kinderen dat van hun ouders ondergaan, dan maken vele kleine sneetjes ook een lelijke wonde... Daar komt ook bij, wat verborgen wordt achter gesloten deuren, zien we niet. En als we het toch zien "dan zijn het onze zaken niet" (en zo blijft véél misbruik onder de radar...).
Narcisten zijn het toonbeeld van deugd. Het gras is altijd gemaaid, de auto is altijd proper, de rekeningen worden netjes op tijd betaald, ... Voor de buitenwereld is de narcist de verpersoonlijking van de goede burger en de liefdevolle ouder voor zijn (of haar) kinderen. Wanneer er publiek bij is, spelen ze extra met de kinderen, kopen ze hen een cadeautje, geven ze hen complimentjes, ... (Deze positieve bekrachtiging is ook een onderdeel van het conditioneringsproces dat ze toepassen op hun partner en kinderen én het geeft hen een prachtig imago. Twee vliegen in één klap.) Narcisten bouwen jaren aan dat imago van de goede, warme, liefdevolle ouder die alles doet voor zijn kinderen, en alleen maar voor zijn kinderen. Een narcist lijkt principieel, toegewijd, zorgzaam, onbaatzuchtig t.o.v. zijn kinderen. Maar dat is een façade, een zorgvuldig gecreëerd imago voor de buitenwereld, want achter de voordeur, wanneer er geen andere ogen meekijken, is het een ander verhaal.
Narcisten opereren binnen de grenzen van het ontkenbare Bij fysiek misbruik zullen ze ervoor zorgen dat de blauwe plekken niet zichtbaar zijn tenzij het kind zich volledig uitkleedt. Bij seksueel misbruik zullen ze ervoor opletten dat er geen fysiek bewijsmateriaal is. Bij mentaal en emotioneel misbruik manipuleren, trianguleren, minimaliseren en projecteren ze. Ze gaan in hun misbruik zo ver als wat ze kunnen ontkennen. Daar ligt de grens. Maar tot aan die grens is alles toegelaten wat hen uitkomt. En het bewijzen is bijzonder moeilijk...
Narcisten misbruiken maatschappelijke veronderstellingen "Ouders zien hun kinderen graag". "Ouders willen het beste voor hun kinderen". De maatschappij zegt ons op talloze manieren dat ouders goed zijn voor hun kinderen. Dat wordt verondersteld te gelden voor iedereen die kinderen onder zijn hoede heeft. Stel je dat in vraag, dan schop je eigenlijk met zware combat boots tegen een heilig huisje, want het raakt aan onze "core beliefs" over ouders, gezin en familie. Of iemand een goede ouder is openlijk in vraag stellen of in twijfel trekken, raakt evengoed de core beliefs van hulpverleners en rechters. Wie dat in vraag stelt, wordt met argwaan bekeken. Daar moet iets achter zitten! En hopla, de oplossing is daar: je bent een "rancuneuze ex". (Klinkt dat bekend?) Zolang het wereldbeeld maar blijft kloppen. Ergens weten die rechters en hulpverleners natuurlijk wel dat niet alle ouders het beste willen voor hun kinderen en dat er ouders zijn die hun kinderen echt wel mishandelen en misbruiken, maar als quasi evenveel verslagen van kindertherapeuten eindigen in evenveel seponeringen van klachten, dan stel ik mij toch wel vragen. Het zit namelijk ingebakken in de mens dat we zaken die te moeilijk zijn om te geloven effectief niet geloven. We vegen dat van tafel. We aanvaarden alleen maar bewijsmateriaal dat past in ons wereld- en mensbeeld. Wat daar niet in past, negeren we. Dat ouders hun kinderen misbruiken, staat haaks op het geloof dat ouders goed zijn. Dus er moet al heel straf bewijsmateriaal op tafel komen eer kinderen (of de andere ouder, in geval van scheiding) geloofd worden. De zaak van de pleegouders Muriele V. en Marijn V. die hun kinderen jarenlang mishandelden en pas in beroep veroordeeld werden, omdat de rechter de kinderen niet geloofde, is daar een perfecte en bijzonder trieste illustratie van...
Ondanks alles wat ze meemaken houden kinderen van narcistische ouders vast aan het geloof dat deze ouder van hen houdt en hen nooit pijn zou doen, zelfs wanneer er bewijs is voor het tegendeel.
Loyaliteit is heel krachtig en daar rekenen narcisten ook op, want hun imago mag niet uit elkaar vallen. Het kind moet zwijgen. Iedereen moet zwijgen.
Vaak houden mensen dit vol tot op het punt dat ze problemen ondervinden in hun volwassen leven.
Problemen in hun relaties.
Problemen met hun fysieke, mentale en emotionele gezondheid.
Want jij herinnert je misschien niet veel meer, maar je zenuwstelsel onthoudt alles...
En met dat laatste kunnen jij en ik aan de slag.
Warme groet,
Eva
#narcistischmisbruik #hulpverlening #gerecht #kindermisbruik #fysiekmisbruik #emotioneelmisbruik #mentaalmisbruik #seksueelmisbruik #mishandeling #verwaarlozing #microagressie #openlijkenarcist #verborgennarcist #narcistischemoeder #narcistischevader #zenuwstelsel #thebodykeepsthescore #narcisme #narcist #narcismecoaching #traumacoaching #rewindtechniek #rewindtechnique #hypnose #stresscoaching #trauma #complextrauma #CPTSD #kinderrechten #kinderrechtencommissariaat