top of page

Leer je kinderen grenzen aan

Grenzen aanleren is een vorm van zelfrespect en zelfliefde aanleren. Doe het vandaag, voor nu en later.




Narcisten kennen geen grenzen.

Ze zijn manipulatief en hebben een laag zelfbeeld (hoe vol van zichzelf sommige narcisten ook mogen lijken...).

Ze zijn grenzeloos en bodemloos. Die combinatie zorgt ervoor dat ze grenzen van anderen overschrijden.

(Ja, ook die van hun eigen kinderen.)


Wie met narcisme te maken heeft, moet sterk in zijn schoenen staan en grenzen hebben voor twee...


Want je kan helaas niemand verplichten om je grenzen te respecteren.

Je kan enkel je grenzen aangeven en keuzes maken wanneer mensen je grenzen herhaaldelijk of te ver overschrijden.

Over wat jij met die overschrijdingen doet, daar heb jij wel controle over. Dat is jouw keuze.


Wanneer het iemand is die gezag heeft over je, je baas bijvoorbeeld, of wanneer je met zo iemand samenwoont, of op een andere manier een band met die persoon hebt, dan is het veel moeilijker om je te grenzen bewaken dan wanneer het om een verre kennis of een onbekende gaat die je grenzen overschrijdt.


En dan nog. "Braaf zijn" zat (zit?) ingebakken in onze opvoeding.

Dat "braaf zijn" zorgt er ook mee voor dat we over onze grenzen laten gaan en braaf zwijgen wanneer er een onbekende in onze billen knijpt op de tram... En later zijn we boos op onszelf omdat we over onze grenzen lieten gaan en niet voor onszelf opkwamen...


Wat we meekrijgen in onze kindertijd, bepaalt een groot stuk van ons latere leven.


En dat geldt dus ook voor jouw kinderen.


Bescherm hen voor nu en later door hen goede grenzen aan te leren en hen te leren welk gedrag OK is en wat niet.

Ze zullen je daar later dankbaar voor zijn.


“Een kind dat geen grenzen kent, voelt zich niet veilig. Zonder grenzen opgroeien, is als zwemmen in open zee, zonder land in zicht, zonder veilige haven. Dat is eng.”

Het stellen van grenzen hoort bij opvoeden.

En als de andere ouder een narcist is, ben je 100% zeker dat het aanleren van grenzen van jou zal moeten komen.

Wat een mens zelf niet heeft, kan hij niet doorgeven.



Veiligheid en zelfcontrole


Door het stellen van grenzen leer je je kind wat veilig is en wat niet.


Je helpt je kind ook zelfcontrole te ontwikkelen, een heel belangrijke sociale vaardigheid in onze maatschappij.


Je leert hen eigenwaarde en je leert hen tegelijk ook rekening houden met anderen, want grenzen werken natuurlijk in twee richtingen.


Maar het aanleren van grenzen is niet simpel. En het is ook niet altijd leuk. Want daar waar grenzen gesteld worden, is er vaak weerstand en conflict.


De manier waarop je grenzen stelt is dus erg belangrijk voor kinderen.


Wanneer je het op een rustige, positieve, invoelende manier doet, of nog beter, door in je gedrag van altijd een goed voorbeeld te zijn, dan heeft dat het beste effect.


Geef je kind altijd het gevoel dat je hen helpt door hen iets te leren.


Laat het kind voelen dat je aan zijn kant staat.

(Belangrijk! Je kind mag zijn andere ouder ook graag zien. Geef je kind nooit het gevoel dat de andere ouder onveilig is. Dat doet het kind pijn. En uiteindelijk schaadt dat jou... Aan de kant van het kind staan, wil niet zeggen "tegen de andere ouder"!)


Kinderen volgen niet alleen je voorbeeld, ze zijn ook geneigd grenzen beter te aanvaarden wanneer ze het gevoel hebben dat je hen echt begrijpt. Bekijk elke situatie daarom vanuit het standpunt van jouw kind. Leef je in in de leefwereld van je kind en in zijn leeftijd en denken.

Wat zou je kind voelen wanneer je die en die regel oplegt?


Zorg ervoor dat je positief contact houdt met je kind wanneer je een grens stelt.

Grenzen leren, mag niet aanvoelen als een straf of een dreiging, het moet voelen als iets positiefs. Iets nieuws dat het kind groter en sterker maakt.


In boosheid zijn noch jij, noch je kind in staat om zich open te stellen voor elkaar of om écht te luisteren naar elkaar. In conflict spreken jullie reptielenbreinen tégen elkaar, en niet mét elkaar...


Benoem rustig wat je ziet gebeuren, leg de grens uit en leg uit welk gedrag je wel wil zien.

Dat komt veel positiever binnen bij je kind dan een uitgebreide beschrijving van wat het verkeerd doet.

En dat blijft beter hangen dan een preek...



Tweerichtingsverkeer


Grenzen werken in twee richtingen.


Een kind grenzen aanleren m.b.t. het gedrag dat jij ongewenst vindt, is een ding.

Het kind moet ook zijn eigen grenzen leren aangeven. En het moet dat kunnen oefenen.

Luister dus goed wanneer je kind zijn grenzen aangeeft en respecteer ze.

Kinderen weten bijvoorbeeld op jonge leeftijd al heel goed of ze willen aangeraakt worden of niet.

Als ze aangeven dat ze geen knuffel willen, respecteer dat dan. Verplicht hen ook nooit om eender wie een zoen, knuffel, ... te geven als ze dat zelf niet echt willen. Hen daartoe verplichten, geeft hen het gevoel dat ze over hun grenzen moeten laten gaan door mensen die ze goed kennen en dat is een zeer verkeerd signaal. Dat verzwakt hun grenzen.


In de kantlijn van dit grenzenthema: 90% van het seksueel misbruik bij kinderen gebeurt in de familie- en vriendenkring.

Dus goede grenzen hebben, ook tegenover bekenden is belangrijk!

Het grootste gevaar zit daar, niet bij onbekende mannen in witte bestelwagens met een zak snoep...


Leer je kind ook nooit dat pestgedrag een teken van liefde is.

"Meisjes plagen, is liefde vragen", zet de deur wagenwijd open voor zwakke grenzen.

En voor misbruik van die grenzen, nu en later.


Leer je kind jouw eigen grenzen te respecteren en respecteer de grenzen die je kind aangeeft.

Als je je kind over jouw grenzen laat gaan, dan leert je kind niet om de grenzen van anderen te respecteren.

En omgekeerd, als jij de grenzen van je kind niet respecteert, leert het kind dat het OK is dat anderen over zijn grenzen gaan.

Beide zijn niet OK.


Wees je goed bewust van je eigen grenzen en hoe je die toepast.


Gebruik zelfregulatie om je reacties onder controle te houden t.o.v. je kind zodat je vanuit kalmte kan uitleggen welk gedrag je wel wil zien.

Zelfregulatie is ook een vorm van je grenzen bewaken.


Ontploffen van boosheid en reageren vanuit je reptielenbrein is geen goed voorbeeld van impulscontrole voor je kind.


Wees daarin ook een voorbeeld, want zelfregulatie en zelfcontrole zijn echte superkrachten.

Geef die door aan je kind!



Jij bent het voorbeeld


Grenzen zijn een systeem van "stop" en "ga door" signalen die je gebruikt om jezelf te beschermen zodat je meester bent over je eigen leven, zodat je goede keuzes maakt en zodat je in alle aspecten van je leven altijd je authentieke zelf bent.


Grenzen helpen je om te definiëren wie jij bent. Jij en anderen weten wie je bent en wat ze van je kunnen verwachten. Je grenzen zijn je visitekaartje en je handleiding.


Grenzen beschermen je tegen mensen die erover (zouden kunnen) gaan.


Grenzen houden het goede in je leven binnen en houden het slechte buiten.

Ze beschermen je tegen misbruik door anderen.


Een gebrek aan grenzen leidt tot verminderd zelfrespect en respect voor anderen.

Het leidt tot een gebrek aan richting in je leven.

Het leidt tot schuldgevoel t.o.v. jezelf en anderen.

Het put je uit. En dat leidt tot depressie, angst en een gevoel van machteloosheid en hopeloosheid...


"Zonder grenzen zul je handelen, slapen, werken, kreunen, je gebruikt voelen en je basisverantwoordelijkheden vervullen in plaats van keuzes te maken om volledig te leven en lief te hebben, om hard en nobel te werken, om je doel te vervullen en gepassioneerd bij te dragen aan je wereld." Greg Enns & Jan Black

Grenzen stellen is een vorm van zelfliefde en zelfrespect. En dat begint bij jezelf!


Je grenzen moeten niet in alle situaties en tegenover iedereen even dik en hoog zijn.


Voor sommige mensen wil je je volledig kunnen openstellen en voor anderen heb je een dikke, hoge, ondoordringbare vestingmuur nodig...


Wanneer je grenzen tegenover iedereen en alles even hoog of even laag zijn, dan mis je ofwel veel leuke ervaringen of je laat teveel negatieve binnen.


Pas als jij grenzen stellen goed onder de knie hebt, kan je dat goed doorgeven aan je kinderen.


Maar hoe doe je dat precies hé, grenzen stellen en aangeven...

Dat is niet simpel, maar het is een belangrijke vaardigheid.


Wie hulp wil bij het aanleren of oefenen van de eigen grenzen, help ik heel graag verder!


Warme groet,


Eva



bottom of page