"Paper abuse" is een veelvoorkomende maar onderbelichte vorm van familiaal geweld.
Bij onze officiële instanties is er helaas nog bijzonder weinig bewustzijn m.b.t. manipulatie, dwang, lastigvallen, stalken en controle als vormen van misbruik.
Die tactieken worden nochtans vaak gebruikt om ex-partners angst aan te jagen, te intimideren, op stang te jagen, hun doen en laten te controleren en hen op alle mogelijke manieren te ondermijnen en het leven zuur te maken.
We staan hier in België nog ver af van het Verenigd Koninkrijk op vlak van hoe er met familiaal geweld wordt omgegaan.
"Coercive control" (dwangcontrole) in de relationele sfeer is daar opgenomen in de Serious Crime Act, een officiële erkenning waar slachtoffers hier alleen maar van kunnen dromen.
Hier wordt familiaal geweld d.m.v. controle en dwang helemaal niet erkend en dat gerechtelijke procedures gebruikt worden als middel om die specifieke vorm van geweld te plegen, daar is nog minder aandacht voor.
Dwang, manipulatie en controle
Hier weten slachtoffers van relationeel narcistisch misbruik twee zaken zo goed als zeker:
Zonder fysiek bewijsmateriaal hebben ze geen poot om op te staan. Geweld kan niet bewezen worden zonder doktersverslagen, foto's van blauwe plekken, meldingen bij politie, ... waardoor enkel fysiek geweld erkend wordt. (En dan nog...)
De kans is groot dat ze nooit echt rust zullen kennen of helemaal vrij zullen zijn van hun kwelduivel, ook niet na de scheiding. Een narcist laat nooit los en geeft nooit op. Na een relatiebreuk maakt een narcist er gewoonlijk zijn levenswerk van om zijn ex te kwellen. En wanneer er kinderen zijn, is dat makkelijk. M.b.t. de kinderen moet er jarenlang vanalles besproken en geregeld worden en elk overleg is een opportuniteit om conflicten uit te lokken en dwars te liggen om dwars te liggen. Simpelweg omdat het kan. Uiteindelijk komt een narcist -ondanks zijn beweringen- helemaal niet tegemoet aan de noden van de kinderen, maar enkel aan de zijne: macht en controle uitoefenen over de ex partner, dominantie tentoonspreiden en de ex op alle mogelijke manieren kreupel maken, van gezondheid tot financiën. Wraak onder het mom van "ik behartig enkel de belangen van de kinderen en was mijn handen zodoende in onschuld".
Het is een eenzaam pad voor wie gedwongen wordt het te bewandelen.
Ja, gedwongen, want het systeem dwingt hen daar evengoed toe als de narcist zelf. Er zijn hier geen wetten die de narcist tegenhouden.
Het systeem in Engeland en Wales is misschien wel niet perfect, maar het staat mijlen verder dan het wetteloze niemandsland hier waarin slachtoffers van procedure naar procedure strompelen.
Momenteel is het volkomen legaal om via gerechtelijke procedures en andere conflicten (ex-)partners te blijven terroriseren.
"Paper abuse"
De term werd voor de eerste keer gebruikt door onderzoekers Susan Miller en Nicole Smolter van de universiteit van Delaware en refereert naar het gebruik van gerechtelijke procedures om contact met hun slachtoffers te blijven houden, hen financieel te belasten door procedures (vooral m.b.t. de kinderen) en hen aan te vallen d.m.v. het gerechtelijk apparaat.
Het is een vorm van misbruik die steeds meer voorkomt, maar waar heel weinig oog voor is, en waar hier geen wettelijke middelen tegen zijn. Wie er het slachtoffer van is, heeft geen enkel wettelijk verweer en wordt meegezogen in rechtszaken die hij helemaal niet wil.
Familierechtbanken zijn een speeltuin voor narcisten en een goudmijn voor advocaten. Het zijn geen plaatsen waar slachtoffers en hun kinderen beschermd worden.
Strijd m.b.t. het ouderlijk gezag.
Strijd m.b.t. de verblijfregeling.
Strijd m.b.t. de kosten.
Strijd m.b.t. therapie voor de kinderen (voor wie therapie in een dergelijke situatie absoluut geen overbodige luxe is!).
Strijd m.b.t. schoolveranderingen.
...
Narcisten bestoken hun exen met rechtszaken. Het is alsof ze nooit stoppen met scheiden en strijden. En als ze geen vorderingen instellen voor het een of ander, liggen ze dwars bij eender wat de andere ouder wil doen voor de kinderen. Of het nu over hobby's of over therapie gaat, het onderwerp op zich maakt eigenlijk niet veel uit, het gaat hem om het dwarsliggen en het saboteren.
Als gezonde ouder wil je oprecht het beste voor de kinderen.
Je wil hen kind laten zijn, hen niet belasten met grotemensenzorgen en grotemensenconflicten.
Je wil dat hen alles meegeven zodat ze het goed doen op school, dat ze hulp krijgen wanneer ze dat nodig hebben, ...
Heb je gezamenlijk ouderlijk gezag, dan moet je overleggen met de narcistische ouder.
En elk overleg is voor een narcist een mogelijkheid om dwars te liggen en zich te laten gelden. Omdat het kan. Ook al gaat dat ten koste van de kinderen.
Het systeem is ook zo dat de dwarsligger meestal aan het langste eind trekt.
Wil je therapie voor je kind, dan is de kans groot dat de narcist die therapie tegenhoudt door jou én de therapeut te bedreigen met een rechtszaak. Is het kind nog geen 14 (de leeftijd waarop ze zelf kunnen beslissen om in therapie te gaan) dan bindt de therapeut vaak in om een rechtszaak te vermijden. Wil jij dan toch therapie voor je kind, dan ben jij diegene die een vordering voor de rechtbank zal moeten instellen om dat te bekomen. En naar de rechtbank moeten met een narcist als tegenpartij is een absolute verschrikking, dus daar sta je niet voor te springen. Je probeert je kind te helpen zonder therapie, ook al vreet dat energie. Je rust en je gezondheid lijden eronder. De dwarsliggende narcist wint.
Kinderen worden door narcisten gemanipuleerd en dat wordt niet (h)erkend.
Al te vaak nemen kinderen van een narcistische ouder de standpunten en meningen die de narcist (subtiel en geleidelijk) aan hen opdringt in zich op alsof het de hunne zijn. En ze reproduceren die mening dan ook. Wanneer zo'n kind door de rechter gehoord wordt, verklaart het dat het niet zoveel meer naar papa of mama wil als nu... Of dat het echt naar die school wil. En dat lijkt oprecht, maar dat is niet noodzakelijk de mening van het kind zelf. Wat doen rechters daarmee? Ze volgen in veel gevallen wat het kind zegt als dat oud genoeg is.
Ook al gebruikt het kind in kwestie woorden en zinsconstructies die niet bij zijn leeftijd passen, rechters ruiken vaak geen onraad.
De gezonde ouder wordt gekwetst en onrechtvaardig behandeld.
De manipulerende en vervreemdende narcist wint.
Het kind verliest.
In dergelijke rechtszaken wordt het trauma dat de (ooit...) gezonde partner opgelopen heeft door narcistisch misbruik ook schaamteloos ingezet als argument dat hij niet geschikt zou zijn als ouder, door de narcist die het trauma veroorzaakte. En wat zien rechters en magistraten wanneer ze naar die getraumatiseerde ouder kijken? Effectief iemand die emotioneel is. Kwaad. Woest. Of depressief.
Ze zien geen trauma, ze zien agressie. Rancune. Mentale problemen.
Het trauma, nota bene veroorzaakt door de narcist, wordt het zoveelste wapen tegen de andere ouder.
Zonder correcte diagnose van trauma, klinkt het verhaal van de narcist, dat de andere ouder rancuneus is en als ouder ongeschikt, geloofwaardig.
En bij het diagnosticeren hapert het schoentje alweer. De narcist krijgt geen diagnose van narcisme, zijn slachtoffer krijgt er geen van trauma door narcistisch misbruik.
Wat men ziet, is een zoveelste conflict tussen "mensen die niet meer overeenkomen". Een grijze brij waarin iedereen schuldig is.
Maar in misbruiksituaties bén je niet allebei schuldig!
Welke dynamiek er werkelijk speelt, daar heeft men geen oren naar.
Men. Ziet. Het. Niet.
Dreiging, druk en Financiële problemen
Na het trauma van tijdens de relatie komt er een bijkomend trauma door de breuk, al dan niet met een vechtscheiding voor de rechtbank.
En dan is een narcist nog lang niet klaar met zijn slachtoffer.
Na de scheiding komen de procedureslagen en de hoogoplopende advocatenkosten.
Dreigende brieven van advocaten, aangetekende zendingen m.b.t. vorderingen, moeten verschijnen in de rechtbank en een stortvloed aan leugens te horen krijgen, angst om de kinderen te verliezen, ... mensen voelen zich -heel begrijpelijk- zwaar onder druk gezet. Velen hebben terechte angst voor deze slopende, traumatiserende procedures en de bijhorende kosten en geven zich snel gewonnen om er van af te zijn. Tot de volgende rechtszaak dan toch...
Dergelijk geweld en misbruik laten sporen na, zowel bij het slachtoffer als bij de kinderen.
De lange-termijn-effecten van dergelijk misbruik en geweld kunnen niet overschat worden, en kunnen maar volledig begrepen worden door iemand die het zelf meegemaakt heeft of iemand die er zeer nauw bij betrokken geweest is.
Aangezien deze vorm van misbruik steeds vaker voorkomt, terwijl er voor slachtoffers niets verandert (de weg blijft wagenwijd openliggen voor plegers van dit soort geweld) is er een steeds grotere nood aan hulpverlening voor zij die met dergelijk trauma kampen.
Dringend nood aan verandering
Er is veel te weinig bewustzijn m.b.t. dwingende controle en manipulatie als machtsmiddelen. Het bewustzijn bij de wetgevende en de rechterlijke macht m.b.t. geweld d.m.v. gerechtelijke procedures en middelen om het te stoppen, ontbreken. Er is niemand die een pleger van dergelijk geweld een strobreed in de weg legt.
Slachtoffers hebben hulp nodig:
Er is een wettelijke basis nodig om dergelijk geweld te kunnen stoppen.
Alle betrokken diensten en instanties moeten beseffen wat narcisme is en goed weten hoe ze de dynamiek kunnen herkennen, want nu gebeurt het onder hun neus.
Rechtbanken moeten procedureslagen ontmoedigen en valse verklaringen en getuigenissen bestraffen.
Voor wie het meemaakt: zolang dit er niet is, er is nog een lange weg af te leggen m.b.t. alle vormen van familiaal geweld en in het bijzonder van deze legale vorm van geweld, is het een kwestie van te blijven staan in alle stormen.
Heel je trauma's.
Bouw jezelf weer op en zorg voor stevige wortels.
Wees flexibel, als een boom die buigt in de wind maar niet breekt.
Ik help je daar graag bij.
Veel moed!
Eva
#narcisme #narcistischmisbruik #familiaalgeweld #paperabuse #coercivecontrol #procedures #controle #dwang #manipulatie #rechtbank #familierechtbank #hulpverlening