Ondanks schokkende verklaringen van kinderen en meldingen bij de bevoegde instanties, volgt er geen recht of hulp. Instanties kijken de kat uit de boom.
Ik heb een grote knoop in mijn maag terwijl ik dit schrijf.
Waar zijn we als maatschappij in hemelsnaam mee bezig...
Deze post kan triggerend zijn, mijn excuses daarvoor, maar het moet mij van het hart.
Ik ben niet alleen therapeut, ik ben ook mama.
En mens, simpelweg, met waarden en normen.
Het welzijn van kinderen is een van de drijfveren van waarom ik doe wat ik doe. Ik help o.a. ouders cycli doorbreken, zodat hun kinderen op een andere manier kunnen opgroeien dan zij.
Zo weinig mogelijk trauma voor de volgende generatie, dat is wat mij drijft. Een wereld met minder rugzakjes. Daar doen we 't voor.
En als ik dan zie hoe kinderrechten met voeten getreden worden en er trauma's gecreëerd en in stand gehouden worden, nota bene door instanties wiens bestaansreden het is kinderen te beschermen, dan word ik heel, heel boos...
Hell is for children
In 1980 (43 jaar geleden!) kwam "Hell is for children" uit, een nummer gezongen door Pat Benatar.
Het nummer is geïnspireerd op een artikel in de New York Times over de toename van kindermishandeling in VS in die tijd, de jaren '80 van de vorige eeuw.
"Ik herinner me de overweldigende droefheid en woede die ik die dag voelde", zegt Benatar daarover.
Wel. Zo voel ik mij ook.
Woedend en diep bedroefd.
They cry in the dark So you can't see their tears They hide in the light So you can't see their fears Forgive and forget All the while Love and pain become one and the same In the eyes of a wounded child Because hell, hell is for children And you know that their little lives can become such a mess Hell, hell is for children And you shouldn't have to pay for your love With your bones and your flesh
Teveel rode vlaggen
In mijn praktijk kreeg ik té veel signalen dat er iets grondig foutloopt bij "vechtscheidingen".
(Ik hou niet van dat woord, het impliceert dat beide partijen willen vechten. En dat is een verkeerde aanname. Eén ouder die wil strijden volstaat om in een "vechtscheiding" te eindigen. Ook de partij die niet wil vechten, moét mee in de boksring. Je moet met twee zijn om overeen te komen.)
Cliënten vertelden mij over het misbruik en het geweld dat ze zelf meemaakten in hun relatie, hoe dat hun voornaamste reden was om uit elkaar te gaan en dat niemand hen geloofde. Want hun ex-partner komt naar de buitenwereld toe over als zo een sympathiek iemand. Sterker, de ex-partner draait vaak de zaken om en wordt voor de buitenwereld het grote slachtoffer. Tot daar, business as usual.
Maar daarna kwam vaak nog de bom.
"Eva, ik heb je nog niet alles verteld. Mijn kind is seksueel misbruikt door de papa, maar op zo'n manier dat er geen fysiek bewijsmateriaal kon zijn en mijn klacht is geseponeerd. Dat is eigenlijk nog een groter trauma voor mij dan alles wat ik zelf meegemaakt heb. En dat wordt door de rechtbank en het VK genegeerd! Mijn klacht is gewoon geseponeerd en hulpverlening doet ook niets! Ze zijn meer bezig met onze pedagogische vaardigheden dan met wat ik gemeld heb!"
En zo kwam er nog een getraumatiseerde cliënt. En nog een. En nog een. En nog een...
Moeders verloren zelfs het gezag!
Ze mochten hun kind, het kind dat ze alleen maar wilden beschermen, nog maar een weekend op twee zien, het gezag ging eenhoofdig naar de papa!
Het ene rode alarm na het andere ging af.
Een goed jaar geleden contacteerde ik daarom de pers. Als er iéts de moeite waard is om uit te spitten, dacht ik, dan is het m.i. toch wel kindermisbruik en kindermishandeling waartegen instanties -wiens bestaansreden het is om kinderen te beschermen en die dat in vette blokletters op posters printen- niet optreden. Alleen in woorden zeggen "het kind staat centraal" volstaat NIET.
Uiteindelijk was het Apache die het onderzoek bracht.
Wie het nog niet gelezen heeft, raad ik aan het zittend te doen. Het is om van je stoel te vallen.
De twee journalisten die het onderzoek voerden, Marieke en Ruben Brugnera, die hun strepen al verdiend hadden in een aantal andere (schandaal)dossiers, hebben een aantal gevallen van kindermishandeling en -misbruik bij "vechtscheidingen" tot op de bodem uitgespit.
En de resultaten bevestigen alleen wat ik al vermoedde: kinderen zijn in gevaar.
Uit respect voor Apache en voor de journalisten die dit onderzoek voerden, deel ik hier niet de volledige inhoud, enkel de links naar de artikelen en een kleine preview.
Apache doet volledig onafhankelijk aan zeer kwalitatieve journalistiek en journalisten moeten ook hun boterham kunnen smeren. Voor 12€ heb je al een maandabonnement, kan je de artikelen lezen en afdrukken en heb je twee journalisten gesteund die net als jij en ik kinderrechten zeer belangrijk vinden.
Ga ervoor zitten, word gerust kwaad, het IS om woest van te worden.
Apache dossier: Kinderen in gevaar
Triggerwaarschuwing: expliciete omschrijvingen van en getuigenissen over kindermisbruik. Met vragen over geweld, misbruik en kindermishandeling kan je terecht bij de hulplijn 1712.
De namen in de artikelen zijn -vanzelfsprekend- fictief.
"Antwerpen (België), 29 juni 2023
3 kinderen zijn in gevaar: Amelie (8), Bram (13) en Charlotte (7).
Dat blijkt uit een journalistiek onderzoek naar twee Antwerpse misbruikdossiers.
Daarin zijn ernstige aanwijzingen voor verregaande mishandeling en seksueel misbruik door hun vaders en grootouders.
De parketten van Antwerpen en Turnhout voerden geen grondig onderzoek, klachten werden geseponeerd bij gebrek aan bewijs en mogelijke daders werden niet doorverwezen naar de correctionele rechtbank.
De betrokken jeugdrechtbanken besloten om de kinderen toe te vertrouwen aan hun vaders, die door de kinderen zelf als dader worden aangewezen.
De moeders, die melding maakten van het vermoedelijke misbruik, kregen contactverbod met hun kinderen. Kunnen we nog vertrouwen op politie, justitie en jeugdhulp?"
"Wie wil kindermisbruik onderzoeken in het kader van een vechtscheiding?
Gaan we er niet te snel vanuit dat kinderen ingezet worden in een strijd tussen ex-partners? Twee schrijnende dossiers die Apache tot op het bot uitspitte, tonen hoe dat vooroordeel een forse rem zet op adequaat handelen in het belang van de kinderen, ondanks ernstige aanwijzingen van misbruik."
Lees het volledige dossier hier: https://www.apache.be/kinderen-in-gevaar
"Help mij. Ik voel me niet veilig bij papa." De dan 10-jarige Bram* heeft vlak voor Kerstmis 2019 een brief achtergelaten in het brievenbusje van zijn klas. "Bram [is op school] beginnen wenen", zegt moeder Nele* in een verhoor waarin ze een zoveelste klacht neerlegt voor opzettelijke slagen en verwondingen tegen haar ex en zijn moeder. Ze zegt dat ook haar dochter Charlotte* van 3 jaar "hysterisch wakker wordt [...] omdat papa en oma haar pijn doen".
De schokkende verklaringen van Bram en Charlotte leidden niet tot een grondig gerechtelijk onderzoek. Niet alle vermoedelijke daders werden verhoord. Er was geen sporenonderzoek, geen opvraging van het medisch dossier, geen huiszoeking en er werd geen materiaal in beslag genomen.
"Papa doet kletsen [...] en slagen op mijn hoofd […] en zegt dat heel mijn lijf moet breken, mijn tenen moeten breken, mijn voeten en mijn hoofd en mijn haar moeten afgescheurd worden, en dat ik dood moet gaan, in de gevangenis. […] Papa stopte zijn vinger in mijn poep […] Toen ging die in een gaatje van mijn plasgaatje en toen had ik een beetje bloed."
De toen 5-jarige Amelie* vertelt op 11 mei 2020 tijdens haar eerste audiovisuele politieverhoor over wat er gebeurt wanneer ze bij haar vader is. De verhoorder vraagt wanneer ze terug naar papa gaat. Ze zegt: "Nooit, nooit meer, ze moeten papa in de gevangenis stoppen." Of ze dat echt wil, vraagt de verhoorder. "Ja, papa doet zo’n vieze dingen bij mij."
Lees hier verder: https://www.apache.be/2023/06/29/amelie-papa-moeke-en-vake-doen-mij-pijn-wilt-u-mij-helpen
"Aanwijzingen van kindermisbruik riskeren bij vechtscheidingen niet de noodzakelijke aandacht te krijgen. Dat blijkt ook uit twee zaken die Apache grondig onderzocht. Experts wijzen op de extreem kwetsbare positie van kinderen in dergelijke situaties. 'We zien dat het gerecht dan vaak de kat uit de boom lijkt te kijken', zegt professor seksueel strafrecht Liesbet Stevens (KU Leuven).
Het gerecht voerde in beide zaken geen grondig onderzoek naar aanleiding van de schokkende verklaringen van de kinderen en de meldingen van artsen. In beide zaken zijn niet alle vermoedelijke daders en/of kroongetuigen verhoord. Er volgde geen sporenonderzoek, geen opvraging van het medisch dossier, geen huiszoeking.
Omdat het gaat om een zogenaamde Verontrustende Opvoedingssituatie (VOS) kwamen de kinderen in beide gevallen onder toezicht van de jeugdrechter. Hoewel in beide procedures zwaarwichtige aanwijzingen bestaan voor seksueel misbruik en mishandeling door de vaders, zijn het de moeders die een contactverbod opgelegd kregen.
In beide gevallen liet de jeugdrechtbank een rapport opstellen over de opvoedingssituatie van het kind. In dat rapport ging de aandacht uit naar het vermeende disfunctioneren van de moeder.
Het verzet van de moeders, die overtuigd zijn van het misbruik, werd geproblematiseerd en leidde tot een contactverbod. Hoewel de kinderen aangeven bij hun moeders te willen blijven, werden ze exclusief toevertrouwd aan het milieu van de vaders."
Lees hier verder: https://www.apache.be/2023/06/29/vechtscheiding-geen-excuus-om-weg-te-kijken-van-kindermisbruik
WAAR. ZIJN. WE. IN. HEMELSNAAM. MEE. BEZIG?!
Bij "vechtscheidingen" wordt onvoldoende aan feitenonderzoek gedaan.
Een moeder die klacht indient tegen de vader wegens kindermisbruik of -mishandeling, wordt in het beste geval gepercipieerd als iemand die spoken ziet en in het slechtste geval als een rancuneus wezen dat het kind gecoacht heeft, louter om de papa te treffen. Boven papa's hoofd glimt net geen aureool.
Beschermende moeders wordt het gezag ontnomen.
Probeer je even in te leven in zo'n mama.
Je kind vertelt je in de woorden dat het heeft en toont met gebaren wat er gebeurt bij papa. Je bent mama. Het is voor jou de normaalste zaak van de wereld je kind te beschermen tegen eender wie het pijn doet. Dus ook tegen papa.
Dat het net papa is, maakt het alleen nog maar moeilijker en triester. Want jullie zijn gescheiden, maar er wordt toch nog verwacht dat jullie elkaar vertrouwen en gezellig samen ouder zijn. Hoe kan dat nog, met in je achterhoofd wat je weet? Je dient met lood in je schoenen klacht in.
Je denkt "als ik in de rechtbank maar de waarheid vertel, dan komt het wel goed."
Maar neen. Het komt niet goed.
Jullie hadden een vechtscheiding en men ziet je klacht als rancune. Wraak op de papa.
Je hebt het kind gecoacht om dat te zeggen en die gebaren te maken. Of in het beste geval ben je een overbeschermende moederkloek die haar kinderen niet wil delen en spoken ziet.
Hoe dan ook: jij bent het probleem.
(Wat een ziek beeld heeft men van moeders...)
Joehoe! Het gaat over kin-der-mis-han-de-ling en kin-der-mis-bruik.
Instanties houden je tegen wanneer je je eigen kind wil beschermen.
Ze zien je boosheid in de rechtszaak als rancune tegenover de vader, terwijl je net zo boos geweest zou zijn mocht de turn- of muziekleraar met zijn fikken aan je kind hebben gezeten. Iemand heeft je kind pijn gedaan, jij wil het beschermen. Het is niet ingewikkelder dan dat.
En, héél goed wetend wat er met je kind gebeurd is, wordt je kind op de koop toe ook nog aan de geweld/misbruikpleger toevertrouwd... Het kind wordt toegewezen aan iemand bij wie het niet veilig is. En jij kan het niet beschermen.
Een mens zou voor minder breken. Toch?
En wat met de psychologen en artsen die het misbruik/mishandeling op papier zetten? Die schrijven gedetailleerde verslagen en worden ook niet geloofd. Zitten zij dan mee in het Grote Complot van de moeder tegen de vader?
Heeft de mama hen ook gecoacht?
Of zijn ze totaal incompetent en hebben ze geen gram beroepseer?
Of... Is de waarheid eerder dat wat te moeilijk is om te geloven, gewoon genegeerd wordt?
Het is alleszins makkelijker om de mythes m.b.t. overbeschermende en rancuneuze moeders vast te houden dan geloof te hechten aan de pijnlijke verklaringen van artsen, psychologen, kinderen en moeders.
Dat slaapt beter 's nachts.
Het STINKT onder de mat
We leren onze kinderen dat ze moeten opletten van vreemde mannen en zeker als ze met een bestelwagen rijden.
Amper 3% van het gevaar komt van daar. Drie.
We weten al lang dat het grootste aandeel van het misbruik, een "whopping" 80-90%, al naargelang de bron, thuis gebeurt. Door papa, opa, oom, ...
Annemie Turtelboom wou er in 2005, 18 jaar geleden (!), al de aandacht op richten.
Haar campagne begon met het verhaal van de toen 71-jarige Andrea De Jongh, oprichtster van Moeders tegen Incest.
"De Jongh, moeder van vier kinderen, ontdekte jaren geleden dat haar kinderen seksueel misbruikt werden door hun 'perfecte' papa. "Al die tijd had ik niets in de gaten'', vertelde ze. "En toen jaren later alles aan het licht kwam en we als een hoopje ellende eindelijk een klacht indienden, durfden ze ons nog te vragen of we het ons niet inbeeldden.''
,,Ik voel me nog altijd verraden'', zegt De Jongh. ,,Ik had niets gemerkt. Nooit! Tot één van mijn dochters het plots vertelde. Mijn man heeft zes maanden in de cel gezeten. Toen hij vrij kwam, heeft hij gewoon mijn andere kinderen misbruikt. Al die jaren hebben de kinderen mij niets verteld, omdat ze door hun vader bedreigd werden. Hij was een graag geziene man, maar achteraf besef je dat hij de schijn hoog hield. Om ongegeneerd zijn gang te kunnen gaan.''
Lees hier het artikel in het Nieuwsblad: https://www.nieuwsblad.be/cnt/gmbkrk9f
Wel... De baby's die in dat jaar geboren zijn, zijn intussen volwassen...
En wat is er op die 18 jaar veranderd...
Geven we wel écht om kinderen en hun rechten?
"JA, NATUUUUUURLIJK!!" zingen alle bevoegde instanties in koor!
"We nemen enkel beslissingen in het belang van het kind!"
"Het kind staat centraal!"
Dat oogt heel mooi, op posters en in slogans.
Het klinkt ZO goed.
We publiceren jaarlijks knappe rapporten over aantallen en trends.
We publiceren folders.
Iedereen is moreel verplicht om vermoedens van misbruik of mishandeling te melden. (Hmmm... Behalve als je mama bent en een vechtscheiding had, even bij de les blijven a.u.b., dat kan je je kind kosten!)
Er is een Internationaal Verdrag betreffende de Rechten van het Kind.
We menen het hoor!
We zijn echt bezig met kinderrechten.
Kinderrechten zijn ab-so-luut belangrijk voor ons!
En wie het systeem van justitie en hulpverlening niet kent van aan de binnenkant, zou het nog geloven ook.
Mijn conclusie is dat instanties niet genoeg geven om kinderen om klachten grondig te onderzoeken in kader van "vechtscheidingen". Elk dossier moeten uitspitten zoals Apache deed, weet jij wel hoeveel manuren en geld dat kost?
Mijn conclusie is dat kinderrechten géén prioriteit zijn, gezien er sinds decennia niet veel veranderd is.
Mijn conclusie is dat systemen als justitie en hulpverlening trauma's veroorzaken en hertraumatiseren.
Mijn conclusie is dat deze systemen niet kunnen onderscheiden wie de waarheid spreekt en dat ze -zeker in de context van vechtscheidingen- de bal mis slaan.
Mijn conclusie is dat die systemen misbruikplegers in de kaart spelen. Zij hebben in vechtscheidingen de perfecte dekmantel om ongeschonden weg te komen met kindermisbruik en -mishandeling. En dat het kind ook nog aan hen toegewezen wordt, is de rotte kers op de taart...
Mijn conclusie is: hell is for children (en voor de moeders die hen willen beschermen).
Ik ga een frisse neus halen...
Eva
They cry in the dark So you can't see their tears They hide in the light So you can't see their fears Forgive and forget All the while Love and pain become one and the same In the eyes of a wounded child
Because hell, hell is for children And you know that their little lives can become such a mess Hell, hell is for children And you shouldn't have to pay for your love With your bones and your flesh
It's all so confusing this brutal abusing They blacken your eyes and then apologize Be daddy's good girl, and don't tell mommy a thing Be a good little boy, and you'll get a new toy Tell grandma you fell from the swing
Because hell, hell is for children And you know that their little lives can become such a mess Hell, hell is for children And you shouldn't have to pay for your love With your bones and your flesh
No, hell is for children
Hell, hell is for hell Hell is for hell Hell is for children
(Pat Benatar)