Ik beken. Ik ben een scepticus. Alles wat nog maar van ver ruikt naar pseudowetenschap of patchouli, wekt mijn argwaan.
Gortdroge wetenschap, dat is mijn "gefundenes Fressen". De dag waarop ik de neurobiologie van de Nervus Vagus leerde kennen, veranderde mijn leven. Letterlijk.
Wie een narcist in zijn leven heeft, staat hoogstwaarschijnlijk onder chronische stress. Wat de narcist met je brein doet, zorgt daarvoor, zelfs al ben je je daar (nog) niet van bewust. Als je daarbij ook nog wat op mij lijkt, het type van "altijd-verderdoen-niet-klagen-het-kan-er-nog-wel-bij", dan ben je zowat een wandelende valkuil voor jezelf.
Op eieren lopen, discussies, gaslighting, het ene moment is hij (of zij) lief, het volgende koud en kil, beledigingen, ontrouw, bedrog, driftbuien, leugens, ... een mens moet van steen zijn om daar stressvrij onder te blijven.
“Mijn Nervus Vagus. Mijn zwervende zenuw. Mijn missing link.
Wat chronische stress in je lijf aanricht
Ik ga er geen doekjes omwinden, misschien is het eens goed dat je de langetermijnschade van chronische stress eens in 1 lijstje ziet... Hou je vast...
rusteloosheid
piekeren
prikkelbaarheid
niet meer kunnen genieten van leuke dingen
depressie
niet in het hier-en-nu aanwezig zijn
burn-out
cardiovasculaire problemen
spijsverteringsproblemen
nervositeit
migraine
slaapstoornissen
rugpijn, nekpijn, schouderpijn, ...
relatieproblemen
afhankelijkheid van alcohol, medicatie, drugs, ...
verzwakt immuunsysteem
Bovenop de zaken uit deze lijst die niet-zo-comfortabel zijn, is chronische stress een serieus -en nog steeds grotendeels miskend- gezondheidsrisico.
Ons fight/flight mechanisme legt ons immuunsysteem stil bij detectie van gevaar.
We hebben geen immuunsysteem nodig als we tegenover een sabeltandtijger staan, maar wel bloed in onze spieren, een hogere hartslag, een hogere bloeddruk enzovoort.
Onder chronische stress -onze narcist is onze moderne sabeltandtijger- wordt ons cardiovasculair systeem zowat continu onder druk gezet en ons immuunsysteem zowat continu onderdrukt.
Dat zet de deur wagenwijd open voor een resem ernstige auto-immuun- en andere ziektes. CVS, fibromyalgie, kankers, ... Slopende ziektes door -letterlijk- slopende stress.
Het loont volgens mij dus de moeite om die chronische stress aan te pakken. Je hebt per slot van rekening maar één leven.
De scepticus in mij vond het allemaal maar dubieus, al die anti-stress toestanden.
Yoga. Meditatie. Actieve meditatie. Mindfulness. Het voelde allemaal zo lullig. Tot ik begreep wat er achter zat, dankzij de neurobiologie.
De Nervus Vagus. De craniale zenuw die vertakt naar al je organen.
Sinds ik begrijp wat stress met je lijf doet, de neurobiologie ervan, is mijn interne scepticus, bevredigd en gerustgesteld. Hij zwijgt. En hij legt mijn Nervus Vagus in de watten.
Stress is geen fabeltje.
En ontstressen is niet slap, het is geen placebo, het is geen truc met de duif.
Het is wetenschap. Oef.
Ik geef alvast één oefeningetje mee om je Vagus Nervus te resetten.
Ga rechtop op een stoel zitten (rechte rug) of ga rechtop staan.
Leg je handpalmen op elkaar, vlecht je vingers dooreen.
Breng je handen achter je hoofd, leg ze op de achterkant van je hoofd (hou je duimen daar waar je hoofd overgaat in je nek) en zorg ervoor dat je handen je hoofd stil houden en ondersteunen.
Hou je hoofd perfect stil, en kijk zo ver mogelijk naar links (zonder je hoofd te bewegen!).
Hou je ogen daar -zo ver naar links mogelijk- tot je moet slikken of geeuwen.
Herhaal deze oefening een paar keer
Check in bij jezelf hoe je je voelt.
Herhaal dit dagelijks een paar keer, 's ochtends bij het opstaan en voor het slapengaan bijvoorbeeld. Of wanneer je je verwacht aan een stressvol moment.
Zorg goed voor jezelf! En voor je Nervus Vagus.