Misinformatie over ouderverstoting tiert welig op het internet en in lotgenotengroepen op sociale media. En dat doet niemand goed.
All truth passes through three stages: First, it is ridiculed. Secondly, it is violently opposed. Thirdly, it is accepted as self-evident. —Arthur Schopenhauer (1788-1860)
Het probleem: lobbygroepen die opkomen voor 1 gender
Lobbygroepen voor vaders beweren dat ouderverstoting een vrouwelijk probleem is en dat het moeders zijn die het vaakst verstotend gedrag stellen.
Lobbygroepen voor moeders beweren dat ouderverstoting niet bestaat, dat er geen wetenschappelijke basis voor is en dat het niet meer is dan een valse beschuldiging van vaders tegen moeders wanneer een kind de vader met reden verwerpt wegens kindermishandeling of -misbruik.
De realiteit is "iets" complexer dan dat.
Deze lobbygroepen -waar ik begrijpelijkerwijs geen publiciteit voor ga maken, dat doen ze zelf al met vuur en verve- verspreiden zeer gedreven misinformatie en vertroebelen zo het water van de poel.
Ze manipuleren emoties door daarop in te spelen en ze vervormen gedachten.
Stel, je bent een buiten-moeder die al surfend op het internet een groep andere moeders tegenkomt met gelijkaardige ervaringen. Eindelijk een groep die je begrijpt! En die groep beweert dat Dr. Gardner (grondlegger van de PA/PAS begrippen) een pedofiel was die de term "parental alienation" alleen uitgevonden heeft om kindermisbruik toe te dekken.
Van kindermisbruikers moet je niks weten, dus je verwerpt Dr. Gardner en bijgevolg alles wat met "parental alienation" te maken heeft. Het kind en het badwater ineens weg, op basis van een mythe. Ouderverstoting bestaat niet "want Dr. Gardner was een pedofiel". Maar je ziet intussen wel je kind niet meer omdat het zaken over jou gelooft die helemaal niet kloppen... Hmmm.... Zou ouderverstoting dan toch bestaan?
Als jij een buiten-vader bent en je leest zaken op het internet en in lotgenotengroepen zaken die heel herkenbaar zijn voor jou, dan voel je je wellicht (eindelijk) begrepen. Ze beschrijven jouw situatie. Je voelt begrip en erkenning, net wat je nodig hebt! Je checkt de statistieken die ze je voorleggen niet met onafhankelijke bronnen, want al de rest was zo herkenbaar voor je!
Het werkt net zoals advertenties en reclamespots. Eens ze bij je binnengeraakt zijn via je emoties, slik je gretig hun boodschap, of die nu onderbouwd is of niet. Je tanden worden 7 tinten witter door deze tandpasta, die sixpack is binnenhandbereik met dit fantastische fitnesstoestel, moeders zijn het probleem.
Ik trek het nu op flessen, maar zo gaat het. Je wordt net als bij marketing en sales "gepakt" op je emoties en neemt wat daarna komt makkelijk in je op.
Gevolgen van misinformatie
Dat onze emoties en overtuigingen bespeeld worden, is bijzonder schadelijk omdat ouderverstoting een zeer delicaat thema is dat enkel met de grootste zorg en hoogste ethiek mag benaderd worden en omdat de misinformatie die deze lobbygroepen verspreiden ook kan binnensijpelen in de hoofden van rechters, magistraten, hulpverleners, politiemensen, ...
Dat leidt tot verkeerde inschattingen en daardoor tot onrecht.
"80 van de verstotende ouders zijn moeders, 20% zijn vaders" is zo een hardnekkige mythe.
En binnen-ouders zijn ook allemaal narcisten of borderliners...
(Om kort te gaan: klopt niet.)
Ik zie de mythes en de foute stellingen vaak genoeg voorbijkomen in de Facebook lotgenotengroepen waar ik met een half oog in zit maar niet actief in ben.
(Dergelijke groepen hebben m.i. niet graag dat professionals zich mengen in hun groepen. Maar als ik zie welke verkeerde adviezen erin gegeven worden en welke verkeerde informatie er gepropageerd wordt, lijkt enige inmenging en rechtzetting me nochtans zeer wenselijk, tot nut van het algemeen...)
Misschien heeft misinformatie m.b.t. ouderverstoting ook voor jou bereikt en zijn het voor jou ook sterke overtuigingen geworden.
Misschien ben jij er ook rotsvast van overtuigd dat de meeste binnen-ouders (verstotende ouders) moeders zijn en dat alle binnen-ouders ouders het opzettelijk, kwaadwillig en/of vanuit een persoonlijkheidsstoornis doen.
Of misschien geloof jij ook dat ouderverstoting niet bestaat?
Eens je daarvan overtuigd bent, is het moeilijk om deze overtuiging los te laten, zeker als wat je leest en hoort een verklaring biedt voor jouw eigen situatie. Het geeft innerlijke spanning en onrust, wanneer je geconfronteerd wordt met feiten die indruisen tegen jouw (kern)overtuigingen, dus je hele systeem wil die feiten wegduwen en negeren zodat je overtuiging overeind kan blijven.
Maar hoe dan ook, in lijn met jouw overtuigingen of niet, de enige correcte stelling, gebaseerd op empirisch en neutraal onderzoek, is dat ouderverstoting statistisch gezien geen genderprobleem is.
Het enige wat er gendergebonden aan is, is het verstotend gedrag. Dat is anders bij moeders en vaders. Maar daar eindigt de link met gender.
Een hardnekkige mythe gekaderd
Laat me even de hardnekkige mythe erbij nemen dat het vooral moeders zijn die kinderen manipuleren tegen de vader. Vroeger, enkele decennia geleden intussen, voor co-ouderschap de standaard werd na scheiding, kregen moeders standaard het hoederecht, het ouderlijk gezag. Vaders werden een randfiguur die een 1-op-2-weekends bijrol werden toebedeeld.
De facto was een kind toen duidelijk veel meer bij de moeder dan bij de vader.
Dat systeem gaf moeders toen veel meer gelegenheid en tijd om het kind te beïnvloeden en het gaf vaders veel minder tijd en gelegenheid om het beeld dat het kind van hen kreeg bij te stellen.
Om een kind de kans te geven om zijn of haar beeld van een ouder, is het noodzakelijk dat er voldoende contact is tussen kind en ouder. Toen, in die tijd, waren vaders op dat vlak inderdaad benadeeld en dit onrecht heeft een hele beweging van vaderrechtengroepen doen ontstaan, die terecht stelden dat ze o.w.v. hun gender niet benadeeld mochten worden bij het toekennen van ouderlijk gezag en in de verblijfregeling van hun kind. Vaders hebben door deze groepen gelijke rechten gekregen als moeders: co-ouderschap en gedeeld verblijf zijn de standaard geworden als ouders scheiden.
Wat zien we sinds de komst van co-ouderschap? Een verschuiving van moeders naar vaders, wat ouderverstoting betreft.
Toen kinderen het meest bij de moeder verbleven, zoals vroeger gangbaar was, was er meer loyaliteitsbeïnvloeding door moeders dan door vaders.
Sinds kinderen meer bij de vader verblijven, is er meer loyaliteitsbeïnvloeding gekomen door vaders die kinderen manipuleren tegen moeders.
De hoeveelheid contact is de leidende factor, NIET het gender van de ouder.
En evenveel meisjes als jongens verstoten een ouder, dus ook daar geen genderverschil.
Maar de genderactivisten die eerst streden voor gelijke rechten, hebben het daar -helaas- niet bij gehouden. Ze hebben zich gemengd in het concept van ouderverstoting.
Er kwamen "vadergroepen" die claimen dat ouderverstoting een haast excusief moederlijk fenomeen is en "moedergroepen" die claimen dat ouderverstoting simpelwegniet bestaat.
Laat je niet meeslepen
Geen gendergebaseerde claim is correct.
Gender is noch een risicofactor, noch een beschermde factor.
Ouderverstoting framen als een genderprobleem of als iets dat niet bestaat, is zowel wetenschappelijk als ethisch volledig fout en het vergroot het onrecht voor kinderen en buiten-ouders.
Persoonlijke noot, het is m.i. zeer onlogisch dat lobbygroepen van moeders claimen dat ouderverstoting niet bestaat, terwijl moeders net zo goed verstoten worden!
Praten die groepen eigenlijk wel met moeders die het meemaken?
(Wat is de agenda van dergelijke groepen eigenlijk...)
Correcte informatie is de enige weg vooruit.
Als je iets leest en wil delen met anderen, check je bronnen. Deze moeten recent, onafhankelijk en wetenschappelijk onderbouwd zijn. (Een goede bron: pasg.info (Parental Alienation Study Group.)
Always keep your eye on the ball.
Eva
Meer weten? Hier vind je een interessant artikel: https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0190740923003833
"Gender and child custody outcomes across 16 years of judicial decisions regarding abuse and parental alienation" (J. Harman, C. Giancarlo, D. Lorandos & B. Ludmer)
Mythes tegenover feiten m.b.t. Dr. Richard Gardner: http://richardagardner.com/misperceptions_versus_factshttp://richardagardner.com/misperceptions_versus_facts